تعریف طنزآمیز از عشق به سبک “فلسفهٔ کوچه بازاری”:
“عشق از نگاه یه آدمِ ‘بی‌عقلِ عاقل’؛ یا چرا قلبم کوکاکولا میشه وقتی تو رو می‌بینم؟”
عشق یعنی:
- یه حالت مونثه که همزمان هم “دل شیر” میخواد، هم “کله پوک”!
- وقتی طرف رو میبینی، مغزت “آپدیت” نمیخوره و مدام ارور “احمقانه رفتار کردن” میده!
- توی هواش که هستی، حتی اگر طرف مقابلت با دهن پر از غذا بگه “دوستت دارم”، باز هم بهش جایزهٔ نوبل ادبیات میدی!
- از نظر علمی: یه واکنش شیمیایی که باعث میشه آدم عاقل، بی‌مقدمه برای کسی که تازه یک ساله میشناسد، زندگی رو قربانی کند… اما هنوز پیتزای نیمه‌خورده‌اش رو نه!
نتیجهٔ اخلاقی: عشق مثل “فیلتر اینستاگرام” است؛ زیبایی‌های زندگی رو پررنگ می‌کنه، ولی واقعیت‌های زشت رو مخفی می‌کنه… تا وقتی که “حساب اینترنت” تمام شه! 😂
(پ.ن: این تعریف به تایید هیچ عارفی نرسیده و احتمالاً با خوندنش، هم فال باشد هم تماشا!) 💘
