کنترل احساسات در محل کار: چرا گاهی از کوره در می‌رویم و چگونه خود را مدیریت کنیم؟
"واکنش‌های احساسی در کار: آیا مغز شما علیه شماست؟ (راه‌حل‌های علمی)"
- “سیستم عصبی شما در محل کار: از واکنش‌های ناگهانی تا آرامش پایدار”
- “منطقه سبز vs منطقه قرمز: چطور در محیط کار آرام و متمرکز بمانیم؟”
- “فرسودگی عصبی در محیط کار: شناسایی سه حالت خطرناک و راه‌های فرار از آنها”
“تحقیقات جدید: چرا در محل کار کنترل خود را از دست می‌دهیم و چگونه آن را بازیابیم؟”
احساس می‌کنید در محل کار کنترل خود را از دست می‌دهید؟
آن لحظه را می‌شناسید؛ وقتی در یک جلسه مهم بی‌اختیار اشک می‌ریزید یا بر سر موضوعی پیش‌پاافتاده از کوره در می‌روید و بعد با خود فکر می‌کنید: «چرا این کار را کردم؟» این واکنش‌های احساسی تنها ناشی از استرس نیستند. آنها سیگنال‌هایی از بخشی از وجود شما هستند که در محیط کار نادیده گرفته می‌شود: سیستم عصبی شما.
در دنیایی پر از تغییرات اجتماعی، محیطی و سازمانی، سیستم عصبی ما بی‌وقفه کار می‌کند تا از ما محافظت کند. حتی زمانی که مدیران همه چیز را «درست» انجام می‌دهند، کنترل واکنش‌های خود یا درک تلاش دیگران می‌تواند دشوار باشد.
خبر خوب؟ با درک نحوه عملکرد سیستم عصبی، می‌توانید این واکنش‌ها را با ابزارهای ساده و علمی مدیریت کنید تا حتی در بحرانی‌ترین شرایط، آرامش، اتصال و تمرکز خود را حفظ کنید.
احساس “ایمنی کافی” در محل کار
ایمنی روانی فقط به محیط اطراف ما مربوط نیست، بلکه به آنچه درونمان می‌گذرد نیز وابسته است. سیستم عصبی ما دائماً بین دو حالت در نوسان است:
- حالت اتصال: زمانی که احساس آرامش، گشودگی و کنجکاوی می‌کنیم.
- حالت محافظت: زمانی که احساس تهدید، واکنش‌پذیری یا انزوا می‌کنیم.
این تغییرات خودکار هستند و اغلب ناخودآگاه اتفاق می‌افتند. عوامل استرس‌زایی مانند تغییرات سازمانی، تعارضات یا انتظارات نامشخص می‌توانند ما را به حالت محافظت سوق دهند.
سه منطقه عصبی در محل کار
دکتر «آن کلی» و «سو ماریوت» این حالت‌ها را به سه منطقه تقسیم می‌کنند:
۱. منطقه آبی: واکنش انزوا
- نشانه‌ها: گفتن «من خوبم» در حالی که اینطور نیست، کناره‌گیری از گفتگوها، یا اجتناب از موضوعات چالش‌برانگیز.
- علت: سیستم عصبی برای ایجاد فاصله ایمن، فعالیتش را کاهش می‌دهد.
- پیامد: انزوا می‌تواند منجر به قطع ارتباط و ناامیدی شود.
راهکارها:
- پل زدن: به جای پنهان کردن نیازها، واضح بپرسید: «میشه در مورد این بخش از گزارش بهم کمک کنی؟»
- احساسات واقعی: وقتی می‌گویید «من خوبم»، از خود بپرسید: «واقعاً چه احساسی دارم؟»
- ترمیم رابطه: اگر کناره‌گیری به رابطه‌ای آسیب زده، با گفتن «متأسفم که در جلسه بی‌تفاوت بودم، می‌خواهم دوباره گفتگو کنیم» مسئولیت آن را بپذیرید.
۲. منطقه قرمز: واکنش فوریت
- نشانه‌ها: اصرار بر اثبات ارزش خود، بحث‌های طولانی، یا فشار آوردن به دیگران.
- علت: سیستم عصبی برای مقابله با تهدید، فعالیتش را افزایش می‌دهد.
- پیامد: این رفتارها اغلب به روابط آسیب می‌زنند.
راهکارها:
- تنفس اکسیژن: دستی روی مچ مقابل بگذارید و ۷ ثانیه نفس عمیق بکشید تا استرس کاهش یابد.
- در آغوش گرفتن پروانه‌ای: دست‌ها را روی سینه قرار دهید و با نوازش آرام، خود را آرام کنید.
- چالش افکار: بپرسید: «آیا این واقعاً یک فاجعه است؟» قبل از واکنش، مکث کنید.
۳. منطقه سبز: واکنش اتصال
- نشانه‌ها: گفتگوهای باز، همکاری و انرژی مثبت حتی در مواجهه با چالش‌ها.
- علت: سیستم عصبی در حالت تعادل است و فضایی امن برای رشد ایجاد می‌کند.
راهکارها:
- اسکن بدن: تنش‌ها، تنفس و افکار خود را بررسی کنید تا در این منطقه بمانید.
- کلمه کلیدی: واژه‌ای مانند «متوازن» یا «شجاع» را انتخاب کنید تا در مواقع تنش به شما یادآوری کند.
- تنفس اکسیژن: این روش ساده را برای حفظ آرامش تکرار کنید.
جمع‌بندی
با تمرین می‌توانیم یاد بگیریم که هماهنگ با سیستم عصبی خود کار کنیم. آیا اگر بتوانیم صادقانه‌تر درباره واکنش‌هایمان صحبت کنیم، محل کار به محیطی متعادل‌تر تبدیل نخواهد شد؟
